πεμπάζω

πεμπάς

πεμπαστής
πεμπάς, άδος (ἡ)
1 le nombre cinq, Plat. Rsp. 546c ||
2 groupe de cinq personnes ou de cinq choses, Xén. Cyr. 2, 1, 22 et 24.
Étym. πέμπε ; cf. πεντάς.