πενίχρομαι

πενιχρός

πενιχρότης
πενιχρός, ά, όν [ῑ] pauvre, indigent, Od. 3, 348 ; Thgn. 165, 181 ; Pd. N. 7, 27 ; Ar. Pl. 976 ; Plat. Rsp. 578a ||
Sup. -ότατος, Pol. 6, 2, 17 ||
E [ῐ] Pd. Ar. ll. cc. ; Man. 2, 416.
Étym. πένης.