πενταέτηρος

πενταετής

πενταετία
πεντα·ετής, ής, ές :
1 de cinq ans, âgé de cinq ans, Hdt. 1, 136 ; Plat. Leg. 793e ||
2 qui dure cinq ans, Thc. 1, 112 ; adv. πεντάετες, Od. 3, 115, pendant cinq ans.
Étym. π. ἔτος.