πεπαντικός

πεπαρεῖν

Πεπαρήθιοι
πεπαρεῖν [ᾰ] inf. ao. 2 poét. faire pénétrer, d’où faire voir, montrer, Pd. P. 2, 105.
Étym. R. indo-europ. *prh₃-, donner, procurer ; cf. *πόρω.