περιϐλητικός

περίϐλητος

περίϐληχρος
περίϐλητος, ος, ον :
1 qu’on a jeté ou mis autour, Méléag. 29, 2 (Anth. 12, 76, 2), mauv. leç. p. πυρίϐλητος ||
2 qu’on s’est procuré ou qu’on peut se procurer, Clém. 944.
Étym. περιϐάλλω.