περιϐριθής

περιϐρίθω

περιϐρομέω-ῶ
περι·ϐρίθω [ῑθ]
1 être très pesant, Nic. Al. 180, Th. 851 ; Arat. 1049 ||
2 être surchargé de, dat. Nic. Al. 143.