περιφωτισμός

περιχαίνω

περιχαίρω
περι·χαίνω (f. -χανοῦμαι, pf. -κέχηνα, au sens d’un prés.) ouvrir la bouche toute grande autour de, d’où avaler gloutonnement, acc. Arstt. H.A. 8, 24, 6 ; El. N.A. 4, 33 ; Luc. M. cond. 3.