περίχροος

περίχρυσος

περιχρυσόω-ῶ
περί·χρυσος, ος, ον [ῡ] doré tout autour, couvert d’une couche d’or, Hippoloch. et Charès (Ath. 129b, 538d) ; Luc. Nec. 12.
Étym. π. χρυσός.