περικαίνυμαι

περικαίω

περικακέω-ῶ
περι·καίω (f. -καύσω, ao. περιέκηα)
1 brûler tout autour, consumer entièrement, Th. C.P. 2, 3, 8, etc. ; Str. 805 ; au pass. Hdt. 4, 69 ||
2 enflammer ; au pass. être enflammé, s’enflammer, fig. And. 20, 1.