περικαδόμενοι

περικαής

περικαθαίρω
περικαής, ής, ές :
1 brûlé tout autour ou de tous côtés, en parl. d’un pays, Jos. B.J. 4, 8, 3 ; t. de méd. Hpc. 143c, etc. ||
2 p. ext. ardent, brûlant, Hpc. 143c, etc. ; Th. Ign. 44, etc.
Étym. περικαίω.