περικομίζω

περίκομμα

περικομμάτιον
περίκομμα, ατος (τὸ)
1 morceau coupé autour, rognure, d’où ragoût fait de menus morceaux de viande, Alex. (Com. fr. 3, 466) ; Ath. 149b ; fig. Ar. Eq. 372 ||
2 profil d’une personne, Plut. M. 765c.
Étym. περικόπτω.