περικυμαίνω

περικύμων

περίκυρτος
περι·κύμων, ων, ον, gén. ονος [ῡ] baigné tout autour par les flots, Eur. Tr. 796 ; Archestr. (Ath. 29b et 111f).
Étym. π. κῦμα.