περιλάμπρως

περιλάμπω

περίλαμψις
περι·λάμπω :
1 intr. briller tout autour ou d’un vif éclat, Plut. Cam. 17, Arat. 21, etc. ||
2 tr. illuminer, acc. Plut. Cic. 35 ; NT. Ap. 26, 13, etc. ; au pass. Plut. Per. 39, etc. ; Luc. Dom. 8.