περιπαθέω-ῶ

περιπαθής

περιπάθησις
περι·παθής, ής, ές [] qui est vivement affecté de, dat. Pol. 1, 81, 1, etc. ; Plut. M. 130c ; abs. passionné, Lgn 8 ; p. suite, passionné pour : τινί, Ath. 6e, pour qqe ch.
Étym. π. πάθος.