περιπλοκάδην

περιπλοκή

περίπλοκος
περιπλοκή, ῆς ()
1 enlacement, embrassement, Arstt. H.A. 5, 4 ; Pol. 2, 56, 7, etc. ; Plut. M. 649b ||
2 complexité, d’où embarras du style, discours entortillé, Eur. Ph. 497, etc.
Étym. περιπλέκω.