περιπολίζω

περιπόλιος

περίπολις
περι·πόλιος, ος, ον, situé autour d’une ville, Str. 325 ; subst. τὸ περιπόλιον :
1 banlieue, faubourg, Spt. 1 Par. 6, 56 ||
2 fort voisin d’une ville ou qui défend une ville, Thc. 3, 99 ; 6, 45 ; 7, 48, sel. d’autres, résidence des περίπολοι (v. ce mot).
Étym. π. πόλις.