περιπολλόν

περίπολος

Περιπόλτας
περί·πολος, ος, ον, qui tourne autour :
1 ἡ περίπολος (s. e. γυνή) Soph. Ant. 1151, compagne ; (s. e. ναῦς) Arr. An. 2, 20, 2, vaisseau de garde, croiseur chez les Rhodiens ||
2 οἱ περίπολοι, Ar. Av. 1176 ; Thc. 4, 67 ; 8, 92, éphèbes athéniens préposés pendant deux ans (de 18 à 20) à la garde des frontières ; au sg. Eschn. 50, 32.
Étym. περιπέλομαι.