περιπολέω-ῶ

περιπόλησις

περιπολίζω
περιπόλησις, εως (ἡ)
1 action de tourner autour, DL. 8, 4 ||
2 particul. évolution d’un astre, Jambl. V. Pyth. 15.
Étym. περιπολέω.