περιπτύσσω

περιπτυχή

περιπτυχής
περιπτυχή, ῆς (ἡ) [ῠ]
1 enlacement, Eur. Suppl. 815 au plur. ; fig. Eur. Ion 1516 au plur. ||
2 enceinte, pourtour, Eur. Ph. 1357 ; Ar. Av. 1241, etc.
Étym. περιπτύσσω.