περιπωματίζω

περιρραγής

περιρραίνω
περι·ρραγής, ής, ές [ᾰ]
1 brisé tout autour, Anth. 7, 542 ||
2 largement fendu ou écarté, Clém. 186.
Étym. περιρρήγνυμι.