περιρραντήριον
περιρραντήριοςπεριρραντήριον, ου
(τὸ)
1 vase d’eau lustrale pour
les aspersions, Hdt. 1, 51 au plur. ||
2 aspersion, ablution,
Eschn. 4, 2
(loi) au plur.
||
E Dans les inscr. att. seul. la
forme affaiblie περιραντήριον,
CIA. 2, 778,
c, 5 (350/300
av. J.-C.) ; 744, b, 5 (fin du 4e siècle av. J.-C.) ; v. Meisterh. p. 73, 5d.
Étym.
neutre du suiv.