περίσσευμα
περισσεύωπερίσσευμα, att.
περίττευμα, ατος
(τὸ)
I ce qui est en plus,
d’où :
1 surplus, reste,
NT. Marc.
8, 8 ||
2 excrément, Plut. M. 962e ||
II ce qui est en trop,
excès, surabondance, Arstt. fr. 259 ; NT. Matth. 12, 34,
etc.
Étym.
περισσεύω.