περιστατικός
περιστατικῶςπεριστατικός, ή, όν
[ᾰ]
1 qui concerne les
circonstances ; τὰ περιστατικὰ πράγματα,
Plut. M.
169d, les
circonstances ; particul. qui se produit
dans des circonstances délicates, critique, scabreux, DL. 7, 109, etc. ||
2 plein d’embarras,
affairé ; π. βίος, Gal. 6, 403, 680, vie
agitée ; οἱ περιστατικοί, Gal. les hommes affairés.
Étym.
περίστατος.