περίστυλος

περίστυλος, ος, ον [ῡ] entouré de colonnes, d’une galerie, Hdt. 2, 148, 153 ; Eur. Andr. 1099 ; subst. τὸ περίστυλον, DS. 18, 26 ; Plut. Arat. 26, etc. ; ou ὁ περίστυλος, DS. 1, 48 ; ἡ π. Pol. 10, 27, 10, galerie ou colonnade autour d’un temple, postér. autour d’une cour ou d’un édifice en gén.