περιτειχίζω
περιτείχισιςπερι·τειχίζω :
1 élever un mur
autour : πλίνθοις Βαϐυλῶνα,
Ar. Av.
552, entourer Babylone d’un mur de
briques ; particul. entourer d’un mur
pour investir, Thc. 2,
78 ; 3, 18, etc. ; Dém. 1380, 1, etc. ||
2 construire autour,
Xén. Hell.
5, 3, 22.