περιτεραμνίζω

περιτέρμων

περιτερπής
περι·τέρμων, ων, ον, gén. ονος :
1 act. qui borne tout autour, de tous côtés, Orph. H. 82, 3 ||
2 pass. borné de tous côtés par, dat. Anth. 9, 297.
Étym. π. τέρμα.