περιτρύζω

περιτρώγω

περιτρωχάω-ῶ
περι·τρώγω (ao. 2 περιέτραγον, etc.) ronger tout autour, acc. Ar. Ach. 258, Vesp. 672 ; Arstt. H.A. 8, 24, 9 ; Luc. Tim. 8, etc. ; fig. Ar. Vesp. 596.