περονάω-ῶ
περόνηπερονάω-ῶ, percer avec une pointe,
acc. Il.
7, 145 ; 13,
397 ; DH. 6,
11 ||
Moy. agrafer sur soi,
acc. Il.
10, 133 ; 14,
180, etc. ; Thcr. Idyl. 14, 66 ||
E Ao. 3 sg. poét. περόνησε,
Il. ll. cc.
Moy. impf. 3 sg. poét. περονᾶτο, et ao. 3 sg.
poét. περονήσατο, Il. ll. cc.
Étym.
περόνη.