πεζαρχέω-ῶ

πέζαρχος

πεζέμπορος
πέζ·αρχος, ου (ὁ) commandant de l’infanterie, Xén. Cyr. 5, 3, 41 ||
E Dans une inscr. att. CIA. 2, 88, 8 (376/356 av. J.-C.) ; v. Meisterh. p. 97, § 47.
Étym. π. ἄρχω.