πεζολόγος

πεζομαχέω-ῶ

πεζομάχης
πεζομαχέω-ῶ []
1 combattre sur terre, Hdt. 3, 45 ; Ar. Vesp. 685 ; τινι, Thc. 1, 112, contre qqn ||
2 combattre avec de l’infanterie, Thc. 7, 62 ; DS. 13, 16.
Étym. πεζομάχος.