φαεσφορία

φαεσφόρος

φάθι
φαεσ·φόρος, ος, ον, qui porte la lumière, qui éclaire, Eschl. Ag. 489 ; Eur. Cycl. 462 ; Call. Dian. 204 ; ἐν μακρᾷ φλογὶ φαεσφόρῳ, Eur. Hel. 629, après de longs jours.
Étym. φάος, φέρω.