Φαγοδαίτης

φάγομαι

φάγος
φάγομαι (prés. et fut.) manger, au prés. Spt. Sir. 36, 23 ; au fut. Spt. Ruth 2, 14 ; NT. Luc. 14, 15 ; 2 sg. φάγεσαι, NT. Luc. 17, 8.
Étym. formé d’après φαγεῖν.