φαίνωψ

φαιός

φαιότης
φαιός, ά, όν, brun, sombre, Plat. Tim. 64d, 68c ; Pol. 30, 4, 5 ; Plut. Æmil. 34, Ant. 80, Demetr. 44 ; DC. 56, 31 ; ἄρτοι φαιοί, Alex. (Ath. 114d) pain bis ; p. anal. en parl. de la voix, sombre, sourd, Arstt. Aud. 27 ; Sext. M. 6, 41.
Étym. φάος.