φαλλοϐάτης

φαλλός

φαλλοφορέω-ῶ
φαλλός, οῦ () phallus, emblème de la génération qu’on portait aux fêtes de Bacchus, Hdt. 2, 48, 49 ; Ar. Ach. 243 ; Luc. Syr. 16.
Étym. pré-grec.