φάσσος

φασσοφόνος

φασσοφόντης
φασσο·φόνος, ος, ον, qui tue les colombes, Il. 15, 238 ; subst. ὁ φ. Arstt. H.A. 9, 12, 4, etc. n. d’une sorte d’épervier.
Étym. φάσσα, πεφνεῖν.