φάτο

φατός

φατρία
φατός, ή, όν []
1 que l’on peut dire ou exprimer, Timon 35 ; οὐ φατός, Hés. Sc. 230 ; Pd. O. 6, 62 ; I. 7, 51 ; μὴ φατός, Plut. M. 383a, indicible, inexprimable ; pléon. οὐ φατὸν λέγειν ou εἰπεῖν, Ar. Av. 1713 ; Orph. Arg. 926, m. sign. ||
2 nommé, renommé, Hés. O. 3.
Étym. φημί.