φειδωλία

φειδωλός

φειδωλῶς
φειδωλός, ή, όν, économe, ménager, Hés. O. 718 ; Ar. Nub. 421 ; Plat. Rsp. 554a ; τινος, Plat. Rsp. 548b ; Arr. An. 7, 28, 8, de qqe ch. ; τὸ φειδωλόν, parcimonie, Plut. Galb. 3 ; cupidité, Plat. Rsp. 560c ; d’où avare, Ar. Pl. 237 ||
Sup. -ότατος, Arr. An. 7, 28, 8 ||
E Fém. -ός, Ar. Nub. 420 ; Lys. 92, 23.
Étym. φείδομαι.