φευκτός
φευξασπίδιονφευκτός, ή, όν :
1 qu’il faut fuir
ou éviter, Arstt. Nic. 7, 14, 1 ; p. opp. à
αἱρετός, Arstt.
Nic. 3, 12, 1, 10, 2,
2 ||
2 qu’on peut fuir
ou éviter, Soph.
Aj. 224 ;
Plat. Ax.
369b ||
Cp. -ότερος, Arstt. Top. 3, 3 ; Naz. t. 1, p. 101 ;
sup. -ότατος,
Naz. t. 1,
p. 92.
Étym.
φεύγω.