Φιαλεύς

φιάλη

φιαληφόρος
φιάλη, ης () []
I vase, particul. :
1 pour faire bouillir un liquide, Il. 23, 270 ||
2 sorte de coupe sans pied ni anse, Pd. I. 6, 40, etc. ; Hdt. 1, 50 ; 2, 151 ; 7, 54 ; Eur. Ion 1182 ; Crat. (Com. fr. 2, 49) ; Xén. Conv. 2, 23 ; Plat. Conv. 223c ||
3 urne funéraire, Il. 23, 243, 253 ||
II p. anal. :
1 bouclier, Timoth. (Ath. 433d) ; Arstt. Rhet. 3, 11, 11 ||
2 ornement sur les portes, DS. 3, 47 ; Agatharch. M. rubr. p. 65 ||
E Dor. φιάλα [ᾰᾱ] Epigr. (Paus. 5, 10, 4).
Étym. pré-grec.