φιλάγλαος

φιλάγραυλος

φιλαγρέτις
φιλ·άγραυλος, ος, ον [ῐ] qui aime la vie des champs, Anth. 6, 73 ; Nonn. D. 8, 15.
Étym. φ. ἄγραυλος.