φιλάεθλος

φιλαθήναιος

φιλαθηναιότης
φιλ·αθήναιος, ος, ον [ῐᾰ] ami des Athéniens ou d’Athènes, Ar. Ach. 142, Vesp. 283 ; Plat. Tim. 21e ||
Sup. -ότατος, Dém. 439, 27.
Étym. φίλος, Ἀθηναῖος.