φιλεραστία

φιλέραστος

φιλεράστρια
φιλ·έραστος, ος, ον [ῐ]
1 enclin à l’amour, Pol. 24, 5, 7, etc. ||
2 agréable ou cher aux amants, Anth. 5, 136.
Étym. φ. ἐράω.