φιλικός
φιλικῶςφιλικός, ή, όν
[φῐ] d’ami ou d’amitié, amical, en parl. de
choses (hospitalité, Plat.
Leg. 919a ; actions,
Xén. Cyr.
8, 7, 15 ; caractère, habitudes,
Xén. Mem.
3, 10, 3, etc.) ; τὰ φιλικά,
Xén. Cyr.
4, 6, 6 ; Mem.
2, 6, 21 ; Arstt. Nic. 9, 4, 1, etc. marques
ou témoignages d’amitié ||
Cp. φιλικώτερος, Xén.
Cyr. 2, 4,
32 ; sup. φιλικώτατος, Xén.
Mem. 3, 10,
3 ; Hdn 1, 9,
20.
Étym.
φίλος.