Φίλιπποι

φίλιππος

Φίλιππος
φίλ·ιππος, ος, ον [φῐ] qui aime les chevaux, Pd. N. 9, 74 ; Soph. fr. 523, 738 ; Eur. Hec. 9 ||
Sup. φιλιππότατος, Xén. An. 1, 9, 5.
Étym. φίλος, ἵππος.