φιλόϐορος

φιλόϐοτρυς

φιλοϐούπαις
φιλό·ϐοτρυς, υς, υ, gén. υος [ῐ] qui aime le raisin (litt. les grappes de raisin) Plut. M. 668a ; Phanocr. (Ath. 276f) ; Nonn. D. 12, 108.
Étym. φ. βότρυς.