φιλογεωργία

φιλογέωργος

φιλογηθής
φιλο·γέωργος, ος, ον [ῐ] qui aime l’agriculture, ou en gén. la campagne, Xén. Œc. 20, 27 et 28 ; Arstt. fr. 530 ; Plut. M. 778b ||
Sup. -ότατος, Xén. Œc. 26.
Étym. φ. γεωργός.