φιλοκερδία

φιλοκέρτομος

φιλοκηδεμών
φιλο·κέρτομος, ος, ον [ῐ] qui aime à railler, mordant, Od. 22, 287 ; Thcr. Idyl. 5, 77 ; Nonn. D. 42, 38.