φιλοκινδύνως

φιλοκινδύνως [ῐῡ] adv. en homme qui aime le danger, hardiment, Xén. Conv. 4, 33 ; joint à προθύμως, Pol. 3, 92, 5 ; à φιλοπόνως, Xén. Hell. 6, 1, 4 ; en mauv. part, témérairement, Luc. D. mort. 19, 2.