φιλομόχθηρος

φιλόμοχθος

φιλομυθέω-ῶ
φιλό·μοχθος, ος, ον [ῐ] qui aime le travail pénible, Phalar. Ep. 180 ; Procl. Ptol. 222 ; adv. φιλόμοχθα, Man. 4, 277, par amour du travail.
Étym. φ. μόχθος.