φιλονεικία

1 goût pour les querelles, amour des disputes, jalousie, Thc. 1, 41 (corr. φιλονικία) ; Plat. Leg. 796a ; Lys. 100, 12 ; joint à ἔρις, Dém. 114, 8 ; à πόλεμος, Isocr. 266a ; au plur. joint à στάσεις, Arstt. Pol. 5, 8, 9 ; φιλονεικίαν ἐμϐάλλειν τινί, Xén. Cyr. 7, 1, 18, faire naître chez qqn un désir de rivaliser avec d’autres (pour se montrer aussi brave que possible à l’égard de qqn) ||

2 en gén. rivalité, émulation, Xén. An. 4, 8, 27 ; joint à ἅμιλλα, Plat. Leg. 834c ; au plur. joint à φιλοτιμίαι, Plat. Rsp. 548c ; πρός τινα, Xén. Cyr. 8, 2, 26 ; Œc. 21, 10 ; Plat. Menex. 243b, avec qqn ; περί τινος, Xén. Cyr. 2, 1, 22 ; πρός τι, Xén. Cyr. 8, 7, 12 ; περί τι, Isocr. 150c, au sujet de qqe ch.